دلتنگ كه ميشوي ديگر انتظار معنا ندارد. يك نگاه كمي نامهربان

يك واژه ي كمي دور از انتظار, يك لحظه فاصله, ميشكند بغضت را...

سکوتم را به باران هدیه کردم // تمام زندگی را گریه کردم

نبودی در فراق شانه هایت // به هر خاکی رسیدم تکیه کردم

تو به افتادن من درخيابان خنديدي و من همه حواسم به

چشمان مردم شهر بود كه عاشق خنده ات نشوند..!

هيچ وقت نقاش خوبي نخواهم شد! امشب دلي كشيدم شبيه

نيمه سيبي ك به خاطر لرزش دستانم در زير آواري از رنگها ناپديد ماند..

خدایا الودگی دلهای ادما ازحد هشدار گذشته

دنیاروچند روز تعطیل نمی کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟

جاي اسمي كه نوشتي تو دفترم براي يادگاري ، پر ز اشك شده

كه بي معرفت چه جوري ، راضي ميشي بشكني با دست خالي..

گفتم غم تو دارم چیزی نگفت و بگذشت. حافظ خوشا

به حالت یار تو نگذشت و: گفتا غمت سر آید

دلم احساس غم دارد ، دراین انبوه ویرانى ، کمى

تاقسمتى ابرى و شاید باز بارانى… دمه دلم گرم

دگر حس شقایق را نداری هوای قلب عاشق را نداری و از چشمان

خونسرد تو پیداست که شور عشق سابق را نداری

گاهی آدم احساس می کنه این جمله که «گریه مال مرد نیست»

رو یه آدم نامرد گفته تا ما رو از درون ویران کنه …

در بیابان عشقت سایبانی نمیبینم ، دارم میسوزم از درد عشقت

ولی از تو جان رسانی نمیبینم.

رد پای من در برف های زمستان باقی است،

حتی بهار هم قندیل های دلم را آب نکرد

هر جا دلت شکست ، خودت شکسته ها رو جمع کن تا

هرکسی منت دست زخمشو به رخت نکشه !!

 حالا که دستانت چتر نمی شوند حالا که نگاهت ستاره نمی بارد

حالا که خانه ای برای ما شدن نداریم

 از کاغذ شعرهایم اتاقی می سازم تا آوار تنهایی بر سرت نریزد

و آرامش خیالت،خیس اشکهایم نشود

دوباره دلتنگی ، بی حواسم از خودم ، چه جوریه که حالم

اینجوریه گلم ، برای توست که میزنه بگو که زنده ام . .

تلخ ترین حالت جدایي روزي است که شیرین ترین لحظاتت با آنکه

دوستش داري سپري شود بي خبراز اینکه فردا و فرداھا دیگر او را نخواھی دید...

دردنيايی كه براي يك تكه سيب تمام بهشتيان زمين گير شده اند

چه انتظار غريبي است عدالت !!

در اغوش خدا گريستم، تا نوازشم كند، پرسيد فرزندم حوايت كو؟

اشكهايم را پاك كردم و به او گفتم در آغوش ادم ديگريست

با دلم نشستم اینجا سر شاه راهی که رفتی

غربت لحظه ای را دیدم که دستهاشو گرفتی

باورم شد پاک بودن ذلت است ، عاشقی سوزاندن حیثیت است

باورم شد عشق ها لحظه ای ست ، بی وفایی قسمتی از زندگیست.

آن نازنين كجاست كه يادم نميكند / صد غم به سينه دارم

و شادم نميكند / يك لحظه آنكه بي من هرگز نمي نشست

امشب به ياد كيست كه يادم نميكند

خدایا میشود این انسانهای ذهن بسته را به بهشت ببری؟

می خواهم قدری در زمین زندگی کنم...

زندگی، من می روم آخر تو بمان با مترسک های دست

خویش برقصان هر وقت ببر هر جا و بزن بر سنگ وجدانت آرام